هُو اللّه

ای دوستان حقيقی، هر دم بآستان جمال قدم لسان بشکرانه گشايم تا کلّ در عبوديّت آستان مقدّس شريک و سهيم و با بهره و نصيب گرديم. اين گمنام را لياقت و استحقاقی نه ولی فضل عميم شامل و مفاد يختصّ برحمته من يشآء کامل. ذرّه را چه استعداد که مورد فيض آفتاب گردد و صعوه را چه اقتدار که باوج عقاب پرواز نمايد. گياه خشگی را چه لياقت که درين گلستان طراوت و لطافت يابد و شجره پر برگ و بار گردد لکن فيض ربّ جليل عظيمست و فضل ربّ قديم چون بحر محيط. لهذا شب و روز بايد بجوشيم و بکوشيم که شايد بشکرانه الطاف خداوند يگانه دم زنيم و جهان را باين فيض موفور همدم نمائيم. الحمدلله احبّای همدان همه دانند فی الحقيقه جويبار محبّت اللّه را سرو روانند و خيابان معرفة اللّه را طرّاحی گلهای معانی نمايند. صبورند و غيور آنی فراغت ندارند. از آن مقرّ سرير سلطنت قديمه ايران خبرهای خوش ميرسد و از حدائق قلوب نسائم معطّری بمشام آيد. اميد چنين است که روز بروز روشنتر گردد و ترقّيات خارق العاده نمايد و عليکم البهآء الأبهی عبدالبهآء عبّاس