هُو اللّه

ای دوستان روحانی اين عبد، هر چند در تقرير و تحرير قصور و فتور پديد است ولی اين تقصير از شغل کثير و هجوم افکار در اين يوم عسير است. فراغتی نيست تا بکتابت پردازم آسايشی نه تا بستايش ياران اوقات بگذرانم و بايد بشرق و غرب مخابره نمايم و با هر فردی از ياران مکاتبه کنم چه قدر مشکلست با وجود اين محض محبّت بياران ديرين بترقيم اين نامه مشکين پرداختم. نامه مگو گلشن است زيرا نفحات معطّر محبّت باحبّاء اللّه از آن در اهتزاز است و هر محرم راز گواهی باين عجز و نياز ميدهد. ای دوستان مظلوم آفاق بهر يک از شما عنايتی داشت تا نهايت ايّام صعود هر دم از احبّای نجف آباد ذکری ميفرمود و اظهار الطاف مينمود شما بشکرانهٔ چنين موهبتی بايد حُسن خدمت بنمائيد و بمنتهای استقامت روش و سلوک بنمائيد که سبب تنبّه غافلان گردد و علّت بيداری خفتگان شود و عليکم التّحيّة و الثّنآء ع‌ع