هُو الأبهی

ای روی تو سوی حقّ، چه خوش روی و خوشخوی و مبارک و فرخنده مهر جوی بودی که بکوی جمال ابهی راه يافتی و بر منزل جانان پی بردی اين از فضل و الطاف بيکران حضرت يزدان بود و الّا من و تو دو بی‌ نوا کجا و اين فضل و عطا کجا محض لطف و احسان است که مثل منی و مثل توئی دو بينوا دو بی‌ سر و پا دو مسکين دو فقير دو بی‌ سامان را در درگاه خويش قبول فرموده واطربا من هذا واسرورا من ذلک ع‌ع