هُو الأبهی

ای سرگشته کوه و بيابان، احرام کعبه مقصود بربستی و اصنام نفس و هوا شکستی و از قيد راحت و آسايش رستی عازم کوی يار مهربان شدی سدّی حائل شد و حوادثی مانع گشت مأمور برجوع شديد. مأيوس مشو محزون مشو مسرور باش زيرا اجر موفور محتوم است و موهبت زائرين مقرّر و مقدور. اميدوارم که بفضل حقّ در وقت رجوع بموطن معلوم شعله‌ ات بيشتر گردد و نار محبّتت افروخته‌ تر شود. زبان بثنای جمال قدم بگشائی و از فضل حقّ طوبی لی ثمّ طوبی لی فرياد برآری و عليک التّحيّة والثّنآء ع‌ع