هُو الأبهی

ای سرگشته کوی الهی، در اين بيابان بی پايان سرگشته و سرگردان شو و در اين سرمنزل اهل عرفان مسکن و مأوی جو. از سرچشمه يقين ماء معين بنوش و از اين شجره يقين ثمره علّيّين اقتطاف کن. باب فيض مفتوحست و بشارات ملکوت غيب متتابع و مترادف. چون بساحل بحر حيات رسيدی دامنی از اصداف لئآلی عنايت پر کن تا آن جواهر زواهر در اکاليل وجود باهر گردد و البهآء عليک و علی کلّ ثابت علی الميثاق ع‌ع
سليل آن حبيب را بابدع اذکار و تکبير اعظم ابهی مکبّريم ع‌ع