هُو اللّه

ای سهيم عبدالبهآء در عبوديّت آستان کبرياء، رقّ منشور ملاحظه گرديد مضمون رحيق مختوم بود و معانی شهد و شکرين. سرور روحانی رخ نمود که الحمدلله آن دشت گلگشت روحانيان است و آن صحراء و کهسار گلزار ربّانيان. باری روح و ريحان چنان دل جان را بذکر اسماء ياران احاطه نمود که با وجود صد هزار شواغل و مشاغل و غوائل و عدم فرصت تحرير کلمه و حرف واحد خامه برداشته و از برای هر يک بالانفراد بموجب خواهش شما و تحسين و تنسيب حضرت هدی نامه مخصوص نگاشته. ملاحظه نمايند که عبدالبهآء چگونه بباده محبّت بندگان جمال ابهی سرمست است. از فضل و عنايت حقّ اميدوارم که ابواب هدايت چنان گشوده و باز گردد که جميع ايرانيان در سايه خيمه رحمانيان باقرب اوقات در آيند ع‌ع