هُو الأبهی

ای شاخ فرخنده و خجسته نهال حديقه رحمانيّه، وقت عصر است با کمال ضعف قلم برداشته و بياد روی و خوی تو مشغولم ملاحظه فرما که نفحات انجذاب سدره ربّانيّه چگونه اين مشت استخوانرا بحرکت و اهتزاز آورده که با کمال سُستی و فتور اصابع بترقيم اين نميقه پرداخته. خاطری بياد افنان دوحه صمدانيّه در کمال روح و ريحان داريم و در اين حال بنهايت تضرّع و ابتهال از درگاه ذوالجلال استدعا مينمايم که موفّق بخدمت امر اللّه گردی و در اين کور عظيم و دور جليل مظهر فيوضات نامتناهيه شوی و چنان قيام نمائی که السن کائنات بستايش خدماتت ناطق گردد و بصر وجود بمشاهده آثار انقطاع و خلوصت منوّر شود و البهآء عليک ع‌ع
مدّتيست که از آنجناب مکتوبی نرسيده البتّه در خصوص مکاتبه فتور مفرمائيد و البهآء عليک و علی کلّ فرع ثبت علی الميثاق و تمسّک بالعروة الوثقی ع‌ع