هُو اللّه

ای غلامان و کنيزان جمال ابهی، آنچه نگاشته بوديد ملاحظه گرديد و بر مضمون اطّلاع حاصل شد. شکر کنيد خدا را که بظلّ شجره رحمانيّت در آمديد و در جنّت احديّت داخل شديد از عين تسنيم نوشيديد و از مآء معين نصيب موفور يافتيد. تشبّث بذيل کبريا نموديد و بانوار هدی مهُتدی شديد اين از فضل بی‌ پايان حضرت يزدانست که چنين موهبتی ارزان فرمود و چنين نعمتی رايگان کرد. پس شما نيز در مقابل چنين فضل جليلی در سبيل محبّت اللّه رهرو و رهبر گرديد تا نفستان بوی مشک و عنبر دهد و کلماتتان دُرّ و گهر گردد و رويتان ماه منوّر شود و خويتان گل معطّر گردد. اگر چنانکه بايد و شايد بنفحات الهی منجذب شويد البتّه هر دمی موهبتی جديد يابيد و در هر نفَسی نفَس مشکبار استشمام کنيد و عليکم التّحيّة و الثّنآء ع‌ع