هُو الأبهی

ای مشتعل بنار موقده ربّانيّه، در فجر ابداع کلمه جامعه اختراع در هيکل انسانی تحقّق يافت و چون اين حقيقت نورانيّه بشئون و مراتب و تشخّصات و تعيّناتش در حيّز شهود ظاهر و اطوار و اسرارش باهر گشت آن کلمه جامعه شرح و تفسير شد و عالم ايجاد بحقائق انوجاد و احکام و تجلّيات حقيقت کليّه و هويّت جامعه متجلّی شد. حال عالم حبّه است عنقريب از اين حبّه شجر عظيم برويد و از اين ذرّه فروع و دوحه و اوراق مخضره و شکوفه و ثمره پديدار گردد. آنوقت آيه مبارکه و تری الأرض هامدة و اذا انزلنا عليها المآء اهتزّت و ربت و انبتت من کلّ زوج بهيج رخ بگشايد. مبدء کون عالم ذرّ آن کور است پس جميع شئون ظاهر شود و البهآء عليک ع‌ع