هُو الأبهی

ای مشتعل بنار موقده در سدره سينآء، در اين صبح رحمانی چون کوکب نورانی از افق عالم طالع شو و چون شمع در هر انجمنی ساطع انوار نجوم آسمان اعراضيست يعنی کيفيّتی بود فائض ولی انوار ساطعه نجوم لامعه الهيّه حقيقتی ثابته يعنی فيض حياتست که از نتائج سلوک سبيل نجاتست و سرّ اسما و صفاتست که روحبخش کائناتست و جامعيّت کمالاتست که زينت عالم موجوداتست. پس ای حبيب بکوش و بجوش و بخروش و دلالت فرما که انشآء اللّه بفيض نامتناهی جمال ابهی نفوسی از احبّاء در صقع امکان محشور شوند که واجد اين کمالات باشند و جامع اين صفات و البهآء عليک و علی کلّ ثابت راسخ فی عهد اللّه و ميثاقه ع‌ع
اسمائيکه مرقوم نموده بوديد با وجود عدم فرصت و مجال مختصراً بجهت کلّ مکتوب مرقوم گشت