هُو اللّه

ای مفتون جمال انور ابهی، فضل بيمنتها را ملاحظه نما که پرتو هدايت کبری بتابيد و ظلمات غفلت متواری گشت صبح محبّت اللّه دميد و ساحت قلب رشک بهشت برين گرديد. ندای الهی بسمع در آمد و آهنگ ملأ اعلی بگوش رسيد اين چه موهبت است و اين چه عنايت اين چه مرحمت است و اين چه هدايت ليس هذا الّا من فضل ربّک الرّحمن الرّحيم. پس بشکرانه فيض عنايت کبری شب و روز بنشر نفحات اللّه مشغول گرد تا جنود الهام تأييد نمايد و انوار تجلّيات بتابد قلب بجوش آيد و زبان بگفتگو پردازد. ای بنده الهی لسان فصيح بگشا و نطق بليغ بنما و بيان براهين بکن تا نفوس سائرين که باسفل سافلين افتاده‌اند باوج علّيّين پرواز نمايند و از عين يقين بنوشند و بمشاهده نور مبين ديده روشن کنند و عليک التّحيّة و الثنآء ع‌ع