هُو اللّه

ای مقبلان، در اين يوم مشهود و قرن محمود و عصر مليک وجود که انوار فيوضات ملکوت غيب حيّز شهود را روشن نموده شکر نمائيد که به ورد مورود وارد گشتيد و به رفد مرفود نائل گرديديد. جام بلّور مزاجه کافور را از دست ساقی الست نوشيديد و سرمست در بزم عبوديّت آستان مقدّس برقص و حرکت آمديد. اينست معنی يختصّ برحمته من يشآء. اينست حقيقت تعطی الملک من تشآء. اينست آيت ذلک من فضل اللّه يؤتيه من يشآء. باری بشکرانه اين نعمت ابديّهٔ بی‌ پايان بخُلق و خوی حقّ در بين خلق محشور گرديد و در رداء تقديس درآئيد تا سبب علوّ امراللّه و عزّت قديمه خويش شويد ع‌ع