هُو الأبهی

ای منتسبان در گاه احديّت، جناب آقا محمّد صادق نامه مختصر نگاشت ولی رجای مفصّل نمود از برای هر يک شما شرح مبسوطی استدعا نمود امّا با وجود مشاغل غير محصور اين پر قصور چگونه از عهده برآيد مقصود ذکر امآء رحمان است و ياد احبّای يزدان. جمعاً خوشتر و دلکشتر و شيرين‌ تر و بامزه‌ تر است زيرا دلالت بر اتّفاق و اتّحاد و وحدت حال مينمايد که آن اشخاص معدوده حکم شخص واحد دارند و آن نفوس کثيره مظهر فيوضات واحد حقيقی هستند ملاحظه فرمائيد که چه قدر شيرين و خوشتر و دلکشتر است ديگر برهانی بهتر از اين نميشود و عذر و گريز دلپذيرتر از اين نخواهد شد. انشآءاللّه اگر وقت فرصت حاصل شد بکمال دقّت بنگارش نامه بهر يک ميپردازم و خاطر کلّ را می نوازم و عليکنّ و عليکم التّحيّة والثّنآء ع‌ع