هُو الأبهی

ای ناظر بملکوت ابهی، اين عالم امکان ميدان اکتساب شئون رحمانيّه است و اتّصاف بصفات ربّانيّه و همچنين محلّ وقوع در مهالک نفسانيّه و سقوط در ظلمات شهوانيّه. انوار حقائق معنويّه در حقيقت انسان چون شعاع در هويّت شمع مکنون و مستور پس بجهت ظهور اين حقائق نورانيّه رحمانيّه در اين زجاجه لطيفه ربّانيّه محرّک و مربّی لازم و از برای اين شمع افروزنده‌ ئی واجب. اينست تا انسان در ظلّ تربيت الهيّه داخل نشود و بنار کلمه الهيّه مشتعل نگردد انوار توحيد در زجاجه قلب نيفروزد آيه مبارکه و قل جآء الحقّ و زهق الباطل انّ الباطل کان زهوقا تحقّق نيابد ع‌ع