هُو الأبهی

ای ناظر بملکوت ابهی، آنچه مرقوم شده بود مشهود گشت هرچه مسطور بود معلوم گرديد حمد خدا را که آن جواهر انسانی و لئآلی صدف رحمت ربّانی از فيض نامتناهی الهی و باران نيسان رحمانی بلطافت روحانی در بين ملأ امکان ظاهر شدند اين جود مبين ربّ کريم است و اين فيض قديم سلطان عظيمست اين موهبت يوم حشر اکبر است و اين نعمت عظمای فردوس اعظم که در اين کور جمال قدم روحی لأحبّائه الفدا نفوسی از رقد هوی مبعوث شدند و در صقع هُدی محشور که مظاهر الطاف گشتند و معادن احسان شدند لکن اين مواهب و رغائب هنوز چون تخم پاک در کمون خاک مستور و محفوظ و عنقريب مشهود و معروف گردد و چون انوار ساطعه و نجوم لامعه معلوم و مشهور شود و البهآء علی اهل البهآء من هذا الفضل العظيم دفتری که ارسال نموده بوديد نسخه صحيحش ارسال شد ع‌ع