هُو الأبهی

ای واثق بفضل و عنايت حقّ، شکر بی‌ پايان حضرت ربّ جليل را که آفتاب فلک احديّتش از افق اعلی طالع و ساطع و آثار قدرتش از افق ابداع چون شمس واضح و لائح. يک آيه از آيات توحيدش ثبوت و استقامت احبّآء اللّه در امر مبارکش بوده چون جبال رزين و رصينند و چون سدّ ذوالقرنين از حديد و متين جان در سبيل جانان رايگان انفاق نمايند و در مشهد فدا چون طيور وفا از سرور و شادمانی پرواز نمايند و در قربانگاه عشق بکمال شوق بشتابند و صهبای جان نثاريرا در نهايت سرور از دست ساقی فنا بنوشند هنيئاً لمرتضی الّذی سرع الی مشهد الفدا ابتغآء لمرضات اللّه ع‌ع