هُو الأبهی

ايّها الفرع الخضر النّضر الرّفيع من السّدرة المبارکه، آنچه مرقوم بود معلوم شد و هر چه مسطور بود مشهود شد. ارواح بلطائف معانيش مسرور شد و دلها ببدايع مبانيش محظوظ گشت. هر کلمه‌ ئی که از منبع خلوص در امر اللّه صادر چون مآء زلال که از غمام بهار نازل دل را طراوتی بخشد و روح را لطافتی و نفوس را بشارتی فی الحقيقه از برای اين گمگشتگان باديه محبّت اللّه تسلّی مفقود جز نفحات قلوب احبّاء اللّه و فسحتی معدوم جز مشاهده آثار ثبوت و رسوخ بر امر اللّه. زيرا اين اصل متين قائمه امر است و منشأ آثار قضا و قدر انوار يقين باين قوّت آفاق وجود را احاطه نمايد و اسرار محبوب العالمين باين آثار ملکوت وجود را روشن کند. پس ای مبارک شاخ سرو حقيقت نورانيّه جميع انظار را متوجّه اين امر اتمّ اعظم کن که احبّای رحمن ثابت و راسخ مانند … و البهاّء عليک ع‌ع