هُو الأبهی - ايّها المتوجّه الی اللّه، خطابت مسموع و ندايت اصغا گرديد از مضمون معنی مطبوع مفهوم شد.
هُو الأبهی
ايّها المتوجّه الی اللّه، خطابت مسموع و ندايت اصغا گرديد از مضمون معنی مطبوع مفهوم شد. دليل بر انجذاب بود و برهان بر ابتهال. خوشا بحال تو که توجّه بملکوت ابهی نمودی و تفکّر در آيات کبری کردی توسّل بحبل متين نمودی و تمعّن در نور مبين. منظور نظر عنايت شدی و مظهر روح هدايت. پس پای استقامت بفشار و قدم ثبوت راسخ کن. کمر همّت بربند و بخدمت حضرت احديّت قيام کن تا رخت در ملأ اعلی روشن گردد و شمعت در عالم بالا سراج انجمن و نجمت بازغ شود و نخلت باسق و سخنت فارق و کوکبت شارق. و امّا قضيهٔ تحيّر آنجناب در اعمال بعضی نظر را پاک کن و بصر را مقدّس و طاهر. نظر بخالق کن نه خلق و دقّت در معنی کن نه لفظ. تا غافر از افق رحمانيّت طالع و لائح لابد عاصی و مذنب و قاصر در باطن و ظاهر موجود ولی اين دخلی بسلطان وجود ندارد. اگر سراج خاموش باشد و مخمود دخلی بمهر رخشان و بدر تابان ندارد. شما توجّه و نظر بشمس داشته باشيد نه ذرّه در بحر بنگريد نه قطره و البهآء عليک ع‌ع