هُو اللّه

ای ياران الهی، جناب آقا ميرزا حسن وارد و زبان بستايش شما گشود و اظهار ممنونی و خشنودی فرمود که در حقّ او نهايت رعايت مجری نموديد و از هر جهت مهربانی فرموديد ممنونيّت ايشان سبب مسروريّت اين مسجون گرديد که الحمدلله ياران الهی مهربانند و سبب سرور قلوب دوستان. پس تا توانيد دلها را مسرّت بخشيد و جانها را بشارت دهيد. غريبانرا ملجأ و پناه گرديد و بی‌ کسانرا سر و سامان بخشيد. هر دردی را درمان باشيد و هر زخمی را مرهم دل و جان، با کلّ ملل عالم همدم گرديد و با جميع امم مونس محترم شويد. تعاون و تعاضد را اعظم سبب نجاح دانيد و محبّت و مهربانيرا سبب آسايش عالم انسانی شمريد. دوستان الهی امواج يک بحرند و قطرات يک نهر گلهای يک بوستانند و رياحين يک گلستان نجوم يک آسمانند و سراجهای يک شبستان. بايد غمخوار يکديگر باشند و مهربان همديگر. من از لطف و محبّتی که در حقّ آقا ميرزا حسن نموده‌ايد مسرور و مشعوفم و محظوظ و ممنون و عليکم البهآء الأبهی ع‌ع