هُو اللّه

ای ياران اين مظلوم، جناب زائر آقا محمّد حسن وارد و ايّامی چند در اين جمع همدم و همراز بود و در کمال عجز و نياز از درگاه حضرت بی‌ نياز طلب عون و عنايت کرد و از برای کلّ تأييد و توفيق خواست. حال چون رجوع بآن ديار نمايد ارمغان روحانی خواست تا پيامی از اين گمنام بانجمن مشتاقان رساند. لهذا بتحرير اين نامه پرداختم تا آنکه قلوبرا بشارتی و نفوس را مسرّتی و ارواح را حرارتی حاصل گردد.

ای ياران مقصود از اشراق شمس حقيقت و نفخ در صور و ارتفاع ندآء و تحمّل صد هزار مشقّت و بلا و حشر در مشهد فدا و قربانی شهدا اين بود که اين جهان تاريک روشن گردد و اين عالم ظلمانی نورانی شود. عرصه ناسوت جلوه گاه لاهوت گردد و روی زمين بهشت برين شود. نزاع و جدال بکلّی بر افتد بقسمی که جنگ و پرخاش از خصائص اراذل و اوباش گردد. بنيان بغضا برافتد و بنياد جفا خراب گردد و شجره محبّت و وفا غرس شود و عالم خاک آئينه جهان پاک گردد. اهل زمين آسمانی گردند و نفوس ظلمانی نورانی شوند و انفس شيطانی رحمانی گردند محبّت و مهربانی آغاز کنند و با نوع انسانی از هر قبيل در نهايت محبّت و الفت سلوک و حرکت فرمايند.

ای ياران وصايا و نصايح جمال قدم را بگوش جان استماع کنيد و تا توانيد خاطری ميازاريد و دلی را محزون مکنيد. سبب سرور قلوب باشيد و باعث شادمانی عالم انسانی گرديد. نظر بخلق نکنيد بلکه توجّه بحقّ نمائيد متخلّق باخلاق الهی شويد و منجذب بنفحات قدس ربّانی گرديد. آيات رحمت حقّ باشيد و بيّنات موهبت آسمانی گرديد. دشمنانرا دوست جانی شويد و اعدا را يار روحانی گرديد. اگر ضربتی خوريد رحمتی بنمائيد. اگر زخمی گيريد مرهمی بنهيد. اگر سمّ قاتل چشيد شهد فائق بدهيد. بلکه بالطاف بی‌ پايان حضرت رحمان مانند شمع هر جمعی را روشن نمائيد تا جانها بشارت يابد و دلها مسرّت جويد چشمها روشن شود گوشها همراز مرغ چمن گردد. اينست وصايا و نصائح عبدالبهآء اميدوارم بآن موفّق شويد و عليکم التّحيّة و الثّنآء ع‌ع