هُو اللّه

ای يار جانی، آنچه نگاشتی و راز درون داشتی معلوم و مکشوف شد و سبب سرور ياران الهی گشت زيرا دليل بر انجذاب بود و برهان بر التهاب نار محبّه اللّه. ای خوشا بحال تو که مورد الطاف رحمانيّت گشتی و مشمول نظر عنايت شدی پس بشکرانه اين موهبت ما دون آن دلبر مهربانرا فراموش کن و در ترويج دين و آئينش بکوش و نشر تعاليمش بنما زيرا تعليم آن يار قديم راحت دو جهانست و آسايش دل و جان. صلح اعظمست و آسايش و سلامت قبائل و امم. آرايش جهان آفرينش است و بخشش معطی دانش و بينش. جان جهانست و حيات عالم امکان نورانيّت رحمانيتّست و روحانيّت عالم انسانيّت تا توانی در اين امر مبرور بذل مجهود کن تا مانند چراغ در اين بارگاه بدرخشی و بمثابه گل در طرف اين چمن شکفته گردی و عليک التّحيّة و الثّنآء ع‌ع