هُو اللّه

روحانيا نورانيا ربّانيا، مدّتيست که تحريری از آنشخص خطير مشتاقان را تسرير ننمود و کوکب بيان و تبيان از سمت درخش ندرخشيد هر چند از ساير ياران نامه و پيام رسيد ولی از آنحضرت نامه‌ ئی ملاحظه نگرديد. انسان چون از ديدار مهجور ماند آرزوی گفتار کند و اطّلاع اسرار خواهد و اين بنگارش نامه منوط و مشروط است اگر چه الطاف نيّر آفاق قلوب مشتاق را چنان ارتباط داده که فراقی در ميان نيست بلکه کلّ در سايه يک خيمه‌ ايم و تشنگان يک چشمه هر چند متفرّقيم ولی در يک بحر مستغرق. لهذا زبان ساکت و صامت ولی دلها در گفتگوی روحانی مداوم. بصيرت در مشاهده و شهود ولی بصر در جستجو با وجود اين گوش سر را نيز نصيبی بايد و ديده و بصر را نيز بهره‌ ئی شايد. لهذا مکاتبه بايد مستمر باشد و اساس مخابره ثابت و مستقيم شايد. شاعر عرب متضرّعاً الی اللّه گفته و مُنّ علی سمعی بلن ان منعت ان اراک و فيه لمن کان قبلی لذّة يعنی گوش مرا بخطاب خويش ولو کلمه لن ترانی باشد منّت بگذار و مشرّف فرما زيرا حضرت موسی عليه السّلام پيش من از اين کلمه متلذّذ شد يعنی نفس خطاب پر حلاوتست و لّذت بسمع ميدهد و لو کلمه لن ترانی باشد.

باری ما همواره بذکر ياران شادمانيم و بيادشان مانند بحر در هيجان. شب و روز عجز و زاری نمائيم و جزع و بيقراری کنيم يارانرا عون و صون از حافظ حقيقی طلبيم. چنديست که از جناب آقا محمّد رضا نامه‌ ئی نرسيد پيام مشتاقان بايشان برسان تا منجذب القلب مستبشرالرّوح ياد آوارگان نمايد و بذکر دوستان پردازد. از قرار معلوم در آن سامان اقليم خراسان ندا بلند است و قوّه انجذاب مغناطيس قلوب هر هوشمند. آهنگ ملکوت ابهی جهانرا بحرکت آورده شرق و غربرا روح جديد بخشيده و از هر طرف آوازه جهانگير است و صيت امر اللّه منبسط در بسيط زمين. افسوس که اهل ايران اکثر محروم از اين فضل بی‌ پايان. در انجيل ميفرمايد از اطراف جهان گروه گروه آيند و در ملکوت داخل شوند و ابنآء ملکوت خارج ميشوند حقيقةً طرفه حکايتی و غريب واقعه‌ ئی ايران که منبت شجرهٔ مبارکه است بسيار نفوس از ظلّ شجره هنوز گريزان ولی اهالی اقاليم سائره در نهايت شور و وله و انجذاب انّ هذا لشیء عجاب.

باری مقصود اينست که در الواح مبارکه نازل از ارض خاء اعلآء کلمة اللّه گردد و نشر نفحات اللّه شود و نفوس در ظلّ شجره مبارکه استقرار يابند. اين بشارات سبب است که همواره منتظر آنيم که شمس حقيقت پرتو شديد بر آن اقليم زند که در جميع انحاء ارض خاء ندا بلند گردد و اقليم معرض نور مبين شود و اين موهبت بشدّت اشتعال قلوب و انشراح نفوس و انجذاب ارواح جلوه نمايد. لهذا اميد چنانست که آنحضرت بيش از کلّ در انتشار آثار و ظهور اسرار جهد بليغ و سعی منيع فرمايند زيرا آن مقرّب درگاه کبريا از بدو جوانی در ظلّ الطاف حضرت سبحانی مانند نهال تازه برشحات سحاب رحمانيّت نشو و نما نموده و شجره‌ ئی بارور گرديده. حال وقت ظهور ثمر است جميع ياران الهی را تحيّت ابدع ابهی از قبل عبدالبهآء ابلاغ داريد و عليک البهآء الأبهی ع‌ع