هُو اللّه

ای ياران باوفای جمال ابهی، هر چند جميع دوستان در ميدان عرفان سمند الهام برانند ولی نفوسيکه در امتحان افتادند و در آتش افتتان چهره افروختند و قدم ثبوت و استقامت نمودند آنانرا مقامی ديگر و منزلتی ديگر و موهبتی ديگر است. در ايّام خوشی و آسايش هر نفسی خود را مظهر بخشش خداوند آفرينش بيند ولی روز آزمايش معلوم و واضح گردد يکی مانند ذهب ابريز در آتش امتحان جلوه نمايد و رخ بگشايد. ديگری مانند نحاس منحوس افسرده و پژمرده و سيه رو گردد. يکی چون شمع شاهد انجمن شود. ديگری مانند بوم شوم در گوشه گلخنی حفره مأمنی جويد. يکی فرياد يا بهآء الأبهی بلند کند. ديگری نعره انّی بریء ‌من اللّه زند. يکی سرمست صهبای شهادت کبری شود و ديگری مخمور خمر غرور گردد و باهل شرور پيوسته گردد. باری شما حمد کنيد خدا را که بفضل و موهبت الهيّه در صراط مستقيم ثابت مانديد و عنقريب نابت خواهيد گشت. هر چند بيچاره و آواره شديد ولی عنقريب شادمان و کامران خواهيد شد. صد هزار آسودگی فدای اين آوارگی و هزاران سرور و حبور قربان اين کأس مزاجها کافور. از خدا خواهم که سبب ثبوت ديگران شويد و اسباب مسرّت دل و جان و عليکم التّحيّة و الثّنآء ع‌ع