هُو الأبهی

اوراق آنجناب ملاحظه شد جميع اذکار منبعث از محبّت و خلوص بود و تفاصيل موجود و مرقوم و چون اثر قلم آنجناب بود اين عبد با وجود عدم فرصت دقيقه‌ ئی بکمال شوق قرائت نمود. ولی اهمّ را اليوم بايد بر مهمّ ترجيح داد. اليوم يوميست که اين عباد بايد کلّ اوقات و اذکار و احوال را حصر در نشر نفحات اللّه نمائيم بکلّی خود و غير خود را و مقامات و مراتبشانرا فراموش نمائيم و بکلّی گرفتار جمال مبارک گرديم. جز او ندانيم غير از او نبينيم جز او نينديشيم. اصل شجره وحدانيّت را خدمت کنيم چه که ذکر او مغنی از ذکر کلّ است و نعت و ستايش او ثنای عموم. اين عبد خود را در نزد عبدی از عباد مخلصين او فانی می‌بيند و مضمحل و دانی ميشمرد و گمان وجود را شرک محض ميداند با وجود اين فنا و اضمحلال چگونه تصوّر مقامات و مراتب نمايد قطره را چه شأنی از نسبت خويش بدريا دم زند و ذرّه را چه جسارت که از ارتباط خود بآفتاب شرح دهد کلّ عباد له و کلّ بامره يعملون.

باری جميع اذکار و اوراد را منحصر بذکر واحد فرما و شب و روز در اعلاء کلمة اللّه بکوش و در نشر دين اللّه تا بنفحات قدس مشام روحانيان را معطّر نمائی و بدرياق فاروق اعظم جسم عالم و امم را بشفای باقی الهی فائز کنی قسم بمربّی غيب و شهود که اگر باين مقام چنانچه بايد و شايد کسی موفّق گردد ندای تحسين را از ملکوت ابهی و جبروت اعلی بگوش باطن و ظاهر استماع نمايد. اينست اليوم فوز عظيم. اينست اليوم جود مبين طوبی لمن سعی و اجتهد و اشتعل و انجذب و البهآء عليک و علی اهلک و اولی قرابتک و احبّائک و اودّائک عبدالبهآء ع‌