هو الله - ای احبّای الهی، جناب ميرزا لبيب زائر چون...
لوح رقم (133) – من آثار حضرت عبدالبهاء – مکاتیب عبد البهاء، جلد3، صفحه 334
( 133 )
قزوین - احبای الهی عموما و اماء الرحمن همدان - احبای الهی و اماء الرحمن رشت - احبای الهی لاهیجان - احبای الهی کرمان - احبای الهی انزلی - احبای الهی طهران - احبای الهی علیهم و علیهن بهاء الله الابهی
هو الله
ای احبای الهی جناب میرزا لبیب زائر چون بعتبه مقدسه وارد و بزیارت مطاف ملأ اعلی فائز گردید سر بآستان الهی گذاشت و از برای کل طلب تأیید و توفیق نمود چون قصد مراجعت کرد خواست از برای هر یکی از احبای الهی و اماء رحمان در قزوین و طهران و رشت و همدان و انزلی و کرمان و لاهیجان مکتوب مخصوصی مرقوم گردد و این نظر بمحبت مخصوصی است که باحبا دارد چنین آرزو نمود ولکن عبد البهاء غرق دریا باید بعموم شرق و غرب در امور مهمه مخابره نماید و بتمشیت جمیع کارها در جزئی و کلی بپردازد هر جزئی از عبدالبهاء اگر بهزار جزء منقسم شود از عهده بر نیاید و انواع عوارض عارض گردد عبدالبهاء پیش از اینکه نائره جنگ برافروزد بعلل و امراض عدیده مبتلا و سبب کثرت مشاغل بی پایان و اذیت و صدمات از داخل و خارج ولی چون در ایام جنگ طرق و وسائط مخابره منقطع راحتی حاصل شد با وجود خوف و خطر شدید عبدالبهاء از مشاغل راحت گردید لهذا جمیع امراض و علل زائل شد اگر چنین نمیشد تا بحال از شدت امراض بکرات و مرات صعود نموده بود این یکی از حکمتهای بالغه این جنگ و حال اگر دوباره باین مشقات عظیمه و مشاغل بی پایان پردازد در اندک زمانی جمیع آن عوارض عود کند و البته یاران الهی را عبدالبهاء بهتر از اوراق است البته توقع مکاتبه فردا فردا ندارند بجان و وجدان مستمرا بدون انقطاع با یاران مخابره معنوی مینماید و گفتگوی روحانی میکند آئینه چون صافی گردد این نجومی که در بعد ابعدند در آئینه حاضر و ظاهر و آشکار گردند یعنی هزاران هزاران هزاران فرسنگ بین مرآت و نجم حائل نشود و این بفضل و عنایت جمال قدم است
باری الحمد لله در شرق و غرب روائح مشک جان منتشر و در جنوب و شمال آهنگ یا بهاء الابهی مرتفع بهار روحانیست و ربیع رحمانی صحرا و دشت گلگشت است و براری و کهسار گلشن و گلزار ابر رحمت گریان و چمن و دمن خندان درختان ببرگ و شکوفه مزین و خرم و بلبل زار در گلشن راز با جمال گل همدم و همراز و مرغان چمن بآهنگ ملأ اعلی در ترانه و آواز نفحه الهی روح جدید میدمد صلای ربانی بصر حدید میبخشد فیض معنوی قوت شدید میدهد شمس حقیقت در غیاب سحاب کائنات را بحرکت شوقی میپرورد با وجود این فیوضات عظیمه و آن تجلیات غیبیه و این ابتهاج بمکاتبه عبدالبهاء احتیاج نماند پس بجان و دل بکوشید که علم خدمت برافرازید و با اهل ملکوت ابهی دمساز شوید من در هر دم بساحت اقدس تضرع و زاری نمایم و لابه و بیقراری کنم و هر یک از شماها را مدد نامتناهی طلبم فیض آسمانی خواهم عزت ابدیه جویم نفحه رحمانیه طلبم قوت ملکوتیه خواهم تجلیات لاهوتیه جویم تا توفیق چه کند و تأیید چه نماید و علیکم البهاء الابهی حیفا ١٤ صفر سنه ١٣٣٨ (ع ع)