تعليم اطفال و پرورش کودکان اعظم مناقب عالم انسان و جاذب الطاف و عنايت حضرت رحمان زيرا اسّ اساس فضائل عالم انسانيست و سبب تدرّج باوج عزّت جاودانی چون طفل در کودکی تربيت شود مانند نهال در جويبار علم و دانش بعنايت باغبان گلشن احديّت از زلال معانی بنوشد و البتّه پرتو شمس حقيقت گيرد و بشعاع و حرارتش در گلشن وجود طراوت و لطافت بینهايت يابد.
پس اديب بايد طبيب باشد يعنی اطفال را تعليم دهد و اخلاق را تعديل نمايد علم و دانش آموزد و بخلق و خوی ربّانی پرورش دهد طبيب اخلاق باشد تا ابناء آفاق را از علل و امراض روحانی معالجه نمايد.
اگر در اين مورد عظيم همّت جليله مبذول شود عالم انسانی زينت ديگر يابد و نورانيّت ديگر حاصل نمايد جهان ظلمانی نورانی شود و عالم امکانی بهشت جاودانی گردد حتّی ديوان فرشتگان شوند و گرگان شبان اغنام گردند و کلاب غزالان برّ وحدت شوند و درندگان چرندگان شوند و مرغان تيز چنگ خوش نغمه و آهنگ گردند.
زيرا حقيقت انسانيّه خطّ فاصل بين الظّلّ و النّور و مجمع البحرين و نهايت قوس نزول است لهذا استعداد جميع مراتب دارد بتربيت اکتساب فضائل کند و از عدم تربيت در اسفل درجات نقائص ماند.
هر طفلی ممکنست که سبب نورانيّت عالم گردد و يا سبب ظلمانيّت آفاق شود لهذا بايد مسئله تربيت را بسيار مهمّ شمرد و اطفال را از کودکی از پستان محبّت اللّه شير داد و در آغوش معرفت اللّه تربيت نمود تا نورانی گردند رحمانی شوند علم و دانش آموزند و خلق وخوی فرشتگان يابند.
حال چون شما باين خدمت مقدّسه معيّن شدهايد البتّه بايد نهايت همّت مجری داريد تا آن مدرسه بجميع شئون و مراتب شهير آفاق گردد و سبب عزّت کلمة اللّه شود.