و امّا ترتيب مدرسه بايد اطفال اگر ممکن يک نوع لباس بپوشند ولو قماش تفاوت داشته باشد اگر چه بهتر آن است که از يک قماش باشد ولی اگر ممکن نه ضرری نه و تلامذه بايد در نهايت طهارت و نظافت باشند هر چه نظافت بيشتر بهتر و موقع مدرسه در جائی بايد باشد که هوا در نهايت لطافت باشد و حسن آداب تلامذه را بايد بغايت دقّت نمود و اطفال را تشويق و تحريص بر فضائل عالم انسانی نمود تا از صغر سن بلند همّت و پاک دامن و خوش سلوک و طيّب و طاهر تربيت شوند و در امور عزم شديد و نيّت قوی حاصل نمايند از هزل در کنار باشند و در هرمقصد عزم صميمی داشته باشند تا در هر موردی ثبات و استقامت کنند.
تربيت و آداب اعظم از تحصيل علوم است طفل طيّب طاهر و خوش طينت و خوش اخلاق ولو جاهل باشد بهتر از طفل بیادب کثيف بد اخلاق ولو در جميع فنون ماهر گردد زيرا طفل خوش رفتار نافع است ولو جاهل و طفل بد اخلاق فاسد و مضرّ است ولو عالم ولی اگر علم و ادب هر دو بيآموزد نورعلی نور گردد.
اطفال مانند شاخه تر و تازهاند هر نوع تربيت نمائی نشو و نما کنند باری در بلندی همّت اطفال بسيار کوشش نمائيد که چون ببلوغ رسند مانند شمع بر افروزند و بهوی و هوس که شيوه حيوان نادان است آلوده نگردند بلکه در فکر عزّت ابديّه و تحصيل فضائل عالم انسانی باشند *