اسباب شفای امراض دو نوع است سبب جسمانی و سبب روحانی امّا سبب جسمانی معالجه طبيبان و امّا سبب روحانی دعا و توجّه رحمانيان و هر دو را بايد بکار برد و تشبّث نمود.
امراضی که بسبب عوارض جسمانی عارض گردد بدوای طبيبان معالجه شود و بعضی امراض که بسبب امور روحانی حاصل شود آن امراض باسباب روحانی زائل گردد مثلاً امراضی که منبعث از احزان و خوف و تأثّرات عصبيّه حاصل گردد معالجه روحانی بيش از علاج جسمانی تأثير دارد پس اين دو نوع معالجه را بايد مجری داشت هيچيک مانع از ديگری نيست لهذا شما معالجه جسمانيرا منظور داريد زيرا اين هم از فضل و عنايات الهيّه است که فنّ طبابت را برای بندگان خود کشف و آشکار تا از اين نيزمستفيد گردند و همچنين بمعالجه روحانی نيز نهايت اهتمام نما زيرا تأثيرات عجيبه دارد.
و اگر علاج حقيقی خواهی که روح انسانيرا از هر مرضی شفا دهد و بصحّت ملکوتيّهء الهيّه فائز نمايد آن وصايا و تعاليم الهيّه است بآن اهتمام نما *