ای شخص محترم نامه ثانی شما که بتاريخ ١٩ديسمبر ١٩١٨بود…
٢٣٠
ای شخص محترم نامه ثانی شما که بتاريخ ١٩ديسمبر ١٩١٨بود رسيد بسيار سبب بهجت و سرور شد زيرا دلالت بر آن مينمود که بر عهد و ميثاق ثابت و راسخی و شوق ندای بملکوت اللّه داری امروز ندای ملکوت قوّه جاذبه عالم انسانست زيرا استعداد در نفوس عظيم است تعاليم الهی روح اينعصر است بلکه آفتاب اينعصر است بايد هر نفسی همّت نمايد تا پرده‌ها از ديده‌ها خرق شود فورا مشاهده آفتاب نمايند و دل و ديده بمشاهده‌اش روشن نمايند.
حال بعون و عنايت الهيّه اين قوّت هدايت وموهبت رحمانيّه در تو موجود گشته لهذا بکمال قوّت اقدام نما تا استخوانهای پوسيده را روح بخشی و کورهای مادرزاد را بينا کنی و نفوس پژمرده افسرده را بحرکت آری و طراوت و لطافت بخشی هر سراجی عاقبت خواموش گردد مگر سراج ملکوت که روز بروز بر نور بيفزايد هر ندائی عاقبت ضعيف شود مگر ندای بملکوت اللّه که روز بروز بلندتر گردد هر طريقی عاقبت اعوجاج يابد مگر طريق ملکوت که روز بروز مستقيم‌تر گردد البتّه آهنگ آسمانی قياس بآهنگ زمينی نشود و سراجهای مصنوعی قياس بآفتاب آسمانی نگردد پس در آنچه باقی و بر قرار است بايد کوشيد تا روز بروز روشنتر شد و روز بروز قوی‌تر شد و روز بروز حيات جديد يافت …
تضرّع و زاری بملکوت الهی نمايم تا پدر و مادر و برادرت بنور هدايت در ملکوت الهی داخل گردند *