٢٠- يا من تشرّف بالمثول فی العتبة المقدّسة العليا

يا من تشرّف بالمثول فی العتبة المقدّسة العليا، آنچه مرقوم نموده بوديد ملحوظ افتاد در نهايت خلوص مرقوم شده بود دليل بر توجّه بملکوت ابهی بود و استمداد از عون و عنايت حضرت کبرياء. بشکرانه درگاه احديّت دست بگشا و بگو خدايا پاک يزدانا صد هزار شکر که بر امرت ثابت نمودی و بر ثنايت ناطق مور ضعيفم ببارگاه حشمت سليمانی دلالت کردی گمگشته‌ام بملاذ عظيم و ملجأ منيع هدايت فرمودی عليلم شفاء الهی عطا کردی ذليلم عزّت ابدی شايان فرمودی. دردمندم درمانم توئی مستمندم گنج روانم توئی در ظلمات گرفتاری مبتلايم خورشيد تابانم توئی در انجمن توحيد حاضرم شمع درخشانم توئی اسير زندان خاکدانم ايوان بلند کيوانم توئی مسموم سموم غمومم درياق جان و روانم توئی. ای پروردگار اين دل را از قيد آب و گل برهان و اين هوش را از بانگ سروش ملکوت جوش و خروشی ده آهنگ ملأ اعلی بگوش رسان و در بزم نوشانوش صهبای عنايت راهی ده تا گرفتار تو گردم و گفتار تو خوانم و رفتار تو جويم و خيال تو در آغوش گيرم و از هر قيدی آزاد شوم و شب و روز فرياد بر آرم طوبی لی من هذا الفضل العظيم بشری لی من هذا الفوز المبين.