٣٠- ای دوستان آن يار مهربان

ای دوستان آن يار مهربان، آن آفتاب حقيقت نيّر اعظم فلک رحمانيّت پرتوش جهانگير است و بخششش بر شرق و غرب مبذول و بی‌نظير نيسان عنايتش در ريزش است و ابر رحمتش در پرورش ابواب فيوضاتش مفتوح است و قوای تأييدش نفحات روح نسيم موهبتش حيات بخش است و شميم مرحمتش جان مشتاقان روی دلکش. پس اميدوار باشيد که صبح اميد دميده است و خورشيد فيضش درخشيده کلّ از بحر عطايش مستفيضيم و از دريای وفايش مستفيد. اگر روی پنهان نمود خوی آشکار کرد اگر تن ستر نمود جان بياران همدم راز فرمود. چون اختران انوار بدرخشيد و چون نوبهار بطراز گلزار جلوه نمائيد چون ابر بگرييد و چون برق بخنديد چون نسيم به هر اقليم بوزيد و مشام طالبان معطّر نمائيد. کلّ ياران او هستيد و همدم اسرار او دمساز رازيد و مرغان خوش آواز. پس بسرائيد و بنوازيد که در گلشن عرفانش عندليبان خوش الحان گرديد و طوطيان هند يزدان تا گوشها باز گردد و دلها واقف راز. اوست مؤيّد اوست موفّق اوست مجلّی اوست متجلّی. خوشا بحال ما که چنين دلبری داريم و چنين مهربان سروری.