٦٧- ای مهتدی بهدايت کبری

ای مهتدی بهدايت کبری، حضرت احديّت هر چند از هر هستی پاک و مقدّس و از هر وصفی مبرّا و منزّهست ولی هر هستی از پرتو هستی اوست و هر وصفی آيتی از بزرگواری او. چون تجلّيات رحمانيّه مقدّس از وسائط کونيّه جلوه نمايد جوهر تقديس و تنزيه تحقّق يابد و چون آيات فردانيّه در هياکل روحانيّهٔ نورانيّه پرده براندازد حقيقت تشبيه و توصيف واضح و آشکار گردد. امّا آن ذات بحت از هر دو وصف منزّه و مقدّس و درآن ساحت نه آن تنزيه را جلوه ئی و نه آن تشبيه را رخنه ئی. پس بايد قدم را از عالم هستی و عدم و نيستی و قدم هر دو برداشت و در عرصه ئی گذاشت که اين شئون و مراتب را راهی نه و اين تصوّرات و تفکّرات را رونقی نيست.