٧٦- ای بنت ملکوت

حضرت عبدالبهاء
اصلی فارسی

٧٦- ای بنت ملکوت

ای بنت ملکوت، نامه‌ات رسيد و مضمون مفهوم گرديد دليل تبتّل و تضرّع بود و برهان انجذاب و التهاب خوشا بحال تو که در اين حالتی و بر چنين استقامتی. ای بنت ملکوت ربّ الملکوت شمس حقيقت يک تجلّی و اشراق بر امکان و کيهان فرمود جميع کائنات از پرتو آن اشراق هستی و حيات يافتند و در عرصه وجود محشور گرديدند. پس جميع کائنات صفحات آئينه‌اند که شمس حقيقت پرتو فيض افکنده جميع اين صفحات مرايا هستند و حکايت از شمس حقيقت نمايند و فيض فيض واحد است و تجلّی تجلّی واحد. ولی اين مرايای متنوّعه مختلفند بعضی در نهايت صفا و لطافت و منعکس از پرتو شمس حقيقت و تجلّی شمس ظاهر و باهر و لامع و مرايائی ديگر پرغبار و پرکدر لهذا از استفاضه محروم و مهجور مانده. احبّای الهی مرايای صافيه‌اند که در نهايت لطافت و صفا حکايت از نيّر آفاق کنند و طوائف ديگر صفحات حجر و مدر مغبرند علی الخصوص اهل بغضا و عناد و ظلم و بيداد و تعصّب جاهليّه که از شدّت غبار مانند سنگ سياه شده‌اند که پرتو آفتاب در آن سطوع و اشراقی ندارد . حال اين آئينه‌ها را که محروم از فيضند نبايد بيگانه شمرد و اغيار شناخت و دشمن دانست و متوحّش شمرد بلکه بايد در نهايت محبّت و مهربانی از اعضای خويش شمرد بيگانه نگفت آشنا دانست اغيار نبايد شمرد يار بايد دانست و بتربيت ايشان پرداخت و دلسوزی کرد و غمخواری نمود و باخلاق رحمانی دلالت کرد تا آن غبار از صفحات آن مرايا زائل شود و اشعّه ساطعه شمس حقيقت بدرخشد. ای دختر ملکوت زنهار زنهار با کسی بيگانه مباشيد و لو متوحّشترين روی زمين و از خدا بيخبر باشد يا خود دشمن باشد بلکه يگانگی طلبيد و آزادگی او خواهيد و فرزانگی او جوئيد تا اين بغض و نفاق و عداوت و جفا و ظلم و عدوان و کذب و بهتان و غرور و طغيان بکلّی از ميان برخيزد جهان جنّت ابهی گردد و کيهان کشور آسمان شود نوع انسان فرشتگان گردند و افراد بشر مظهر الطاف جليل اکبر گردد اين موهبت عالم انسانيست و اين هدايت مقدّسه ربّانی.

ای بنت ملکوت از محافل آراسته در بوفالو مرقوم نموده بودی که در آن محافل بتبليغ مشغوليد اگر استقامت نمائيد و تحمّل مشقّت کنيد و ملال نياريد يقين عنقريب آن اقليم روشن گردد و شمس حقيقت بر تلال و ديار بتابد. ای بنت ملکوت فقرا و ايتام و عجزه از هر طوائف و ملل را بسيار مکرّم داريد و بی‌نهايت رعايت کنيد مانند خادم حقيقی خدمت نمائيد و آنانرا بزرگوار شمريد و خود را خادم ليل و نهار دانيد .


منابع
محتویات