٨١ - ای غريق دريای محبّت اللّه

ای غريق دريای محبّت اللّه، عليک فيوضات الملأ الابهی و امطار الفضل من الافق الاعلی. در آتش عشق وقت سوختن است و قلوب را افروختن و آشفتگان جمال جانان را رسم عاشقی و جانبازی آموختن. پس ای سرگشته سودائی يک شعله نورانی برافروز و ای طير آشيان روحانی در اين فردوس الهی بالی بگشا پروازی بکن و بر اين شاخسار معانی بنغمات پارسی و آهنگ عراقی بغزل خوانی مشغول شو . وقت تنگ است و حوادث ايّام در هجوم و جنگ غنيمت را از دست مده.