۹۷ - ای جانهای پاک

ای جانهای پاک، پاکی و آزادگی بدلست نه بتن بجانست نه بجامه و پيرهن. انسان اگر آلوده باين خاکدان گردد جامه اگر پرند و پرنيان باشد چه فائده و ثمر دهد خلعت بايد رحمانی باشد و پيرهن نورانی گردد. هر چه تعلّق بعالم بالا دارد پاک و مقدّس است و آنچه از اين خاکدانست اگر ثمراتش منتهی بجهان آسمان نگردد آلوده و ناپاک. بهر چه از حقّ دور شوی و از يار مهجور گردی مذموم و منفور و بهر چه بدوست نزديک شوی مقبول و ممدوح. انسان بايد نظر نمايد و بصر جويد آنچه سبب دوريست از آن بيزار گردد و آنچه واسطه قرب و نور است بايد بآن بيدار شود.

خلق عالم کلّ مستغرق در بحور اين دار غرورند و از حقّ و رضايش محروم و مهجور هر چيزی خواهند جز خدا و هر دردی طلبند بجز دوا در هر رهی پويند جز سبيل هدی و هر سخنی گويند بغير از ذکر دلبر بيهمتا. پس شما همّتی نمائيد و قدرتی بنمائيد تا خفتگان بيدار گردند و بيهوشان هشيار شوند بيگانگان آشنا گردند و گمراهان راه هدی پويند. چشمها کور است و گوشها کر و زبانها گنگ کورانرا ديده روشن کنيد و گنگان را زبان بگشائيد و کرانرا گوش هوش دهيد و مردگانرا زنده نمائيد تا آنکه در درگاه احديّت موفّق بسنوحات رحمانيّت گرديد و در آستان مقدّس مقرّب حضرت احديّت شويد از عالم مجاز نجات يافته بحقيقت پی بريد.