۱۰۶ - ای کنيز الهی

ای کنيز الهی، آنچه نگاشتی منظور نظر من گرديد و بر مضمون وقوف يافتم . اگر از جام موهبت کبری مستی طلبی منقطع از دنيا شو و بری از نفس و هوی شب و روز بکوش تا قوای روحانيّه در دل و جان نفوذ يابد از جسم و جسمانی بگذر تا قوای رحمانی جلوه نمايد. زيرا تا خاک پاک نگردد از فيض آسمانی انبات نشود تا قلب صافی نگردد پرتو شمس حقيقت در آن نتابد. از خدا خواهم که روز بروز بر لطافت قلب و بشارت روح و روشنائی بصيرت و جستجوی حقيقت بيفزائی.