۱۰۷ - ای بلبل گلستان محبّت اللّه

ای بلبل گلستان محبّت اللّه، در اين عرصه هستی که بن و بنگاه نيستی است صد هزار مشغوليّت موجود هر کس بهوائی پرواز مينمايد و بمشغوليّتی مشغول و بهوسی مسرور و از صهبائی مخمور. تو که طير آشيان احديّتی و حمامه حديقه عنايت خود را باين شئون دانيه مشغول مکن و در اين باغ زخرف عالم فانی لانه و آشيانه مگزين و در اين گلخن ظلمانی مأوی و مسکن مخواه در حدائق قدس بر اغصان سدره منتهی بنغمه و ترانه بپرداز و آغاز آواز کن و بعشق بازی با گل جمال لايزالی دمساز شو. قسم بجوهر وجود که اگر باين مقام فائز گردی حنجرت مزامير آل داود گردد و آوازت تنزيه و تقديس حضرت ربّ ودود.