۱۱۹ - ای بلند اختر و نيکو طالع

ای بلند اختر و نيکو طالع، چه قدر خوشبخت بودی که در اين عصر انوار بيدار شدی و مشاهده آثار تجلّی پروردگار نمودی ندای ملکوت شنيدی و گلبانگ بلبل معانی در حدائق الهی استماع نمودی از عالم بشر بودی بملکوت جليل اکبر پی بردی از اقليم ناسوت بودی بعالم لاهوت رهبر گشتی از مدعوّين بودی از مختارين گشتی. پس شکر کن خدا را که چنين موهبتی مبذول داشت و چنين نعمتی شايان و رايگان فرمود و بشکرانهٔ اين الطاف بوصايا و نصايح جمال ابهی روش و سلوک نما تا عالم انسانی را شمعی نورانی گردی و جنّت ابهی را شجری پربار و ثمر شوی بلکه سبب هدايت ديگران نيز گردی. انسان الهی را دو مقام يکی استفاضه و ديگری افاضه استفاضه از فيض ملکوت کنند و افاضه بابناء ناسوت نمايند.