۱۲۳ - ای دو موقن باللّه

ای دو موقن باللّه، شکر کنيد خدا را که منظور نظر عنايتيد و موفّق بموهبت حضرت احديّت پرتو الطاف بر سرداريد و به بندگی آستان مقدّس موفّق چه نعمتی است اعظم از اين اگر قدر بدانيد و الّا ملاحظه نمائيد که آفتاب ميدرخشد و ابر نيسانی ميبارد و نسائم ميوزد و هر گياهی نشو و نما مينمايد ولی از اين موهبت ابداً خبری ندارند لهذا طرب و سروری حاصل ننمايند. امّا احبّای الهی اميد است که از حرارت شمس حقيقت و ريزش باران موهبت و وزيدن نسيم عنايت با خبر باشند و انشاء اللّه بمبارکی اين احساسات رحمانيّه برکت در جميع شئون حتّی الاولاد حاصل گردد.