١٤٥- ای بندگان آستان جمال ابهی

ای بندگان آستان جمال ابهی، حمد کنيد خدا را که در اين قرن عظيم و عصر مجيد قدم بعالم وجود نهاديد در مهد محبّت اللّه پرورش يافتيد و از ثدی معرفت اللّه نوشيديد و در آغوش عنايت جمال ابهی نشو و نما نموديد تا نهال بيهمال بوستان عنايت گشتيد. پس بشکرانه اين فضل و عطای بی منتها بجان جويان گرديد و بجسم پويان شويد بلکه بوفای شکر اين مقام موفّق شويد و آن انقطاع از عالم امکان و انجذاب بجمال جانان و تجرّد از اوساخ عالم اجسام و تنزيه و تقديس در خدمت آستان حضرت يزدان. اگر باين مواهب جمال احديّت موفّق گرديد آنست نعمت بی‌پايان و موهبت حضرت رحمان و حيات جاودان و عزّت ابديّه در عالم انسان طوبی لمن فاز به فی هذه الايّام.