١٤٧- ای ياران رحمانی

ای ياران رحمانی، چون نظر در عالم وجود نمائيم ملاحظه کنيم که چون موسم باران رسد و ابر بگريد و خورشيد بدرخشد هر دهقانی تخم بيفشاند تا برکت خرمن برد و توده توده دانه جمع نمايد . حال چون سحاب عنايت بباريد و شمس حقيقت بدرخشيد و نسيم عنايت بوزيد بايد هر دهقانی روحانی تخم افشانی نمايد تا شادمانی بيند و کامرانی جويد. اين تخم پاک رفتار و گفتار و کردار حقّست اگر چنانچه بايد و شايد بذر افشانده طيّب و طاهر باشد شبهه نيست که فيض برکت آسمانی حاصل گردد و ريع و فراوانی جهان الهی رخ گشايد. از خدا خواهم که هر يک در اين کشت زار حقيقت دهقانی جليل گرديد و باغبانی بی‌مثيل و نظير.