١٥٥- ای دوستان حقيقی عبدالبهاء

ای دوستان حقيقی عبدالبهاء، از فضل و موهبت کبری حضرت کبريا نفوسی را برانگيخت تا بکمال همّت و قوّت و قدرت بخدمت آستان مقدّس پردازند و در ميدان عبوديّت سبقت و پيشی گيرند و در پهن دشت تبتّل بملکوت ابهی مسابقت از يکديگر جويند در قرآن ميفرمايد و منهم سابقٌ الی الخيرات. حال چون نظر عنايت شامل شد و وابل الطاف هاطل گشت و اين تاج وهّاج عنايت شد بايد شب و روز دمی نياسائيد و نفسی بر نياريد و سر بر بالين آسايش ننهيد و در بستر آسايش آسودگی نجوئيد شب و روز در حالت تضرّع و ابتهال باشيد و بروحانيّت کبری وقت بگذرانيد مانند گلهای چمن مشام اهل آفاق را معطّر نمائيد و بمثابه درختان بوستان ملأ اعلی همواره در اهتزاز باشيد و بکمال حکمت در تربيت نفوس جاهله پردازيد و بحسن الفت و لطافت معاشرت سبب تنبّه غافلان گرديد تا خفتگان بيدار شوند و نادانان دانا گردند.

اساس اين موهبت اينست که بايد بدخواهانرا خيرخواه بود و ديوانرا خوی فرشتگان آموخت و درندگانرا از درندگی آزاد نمود مهربانی کرد خوش رفتاری نمود و بردباری جست و بمتعدّيان اظهار شرمساری کرد. هر چند آنان درنده هستند شما مرغ پرنده گرديد آنان حيوان مفترسند شما آهوان محترس شويد آنان خونخوارند شما غمخوار گرديد در حقّ ستمکاران و جفا کاران دعا نمائيد و عدل و وفا و ايمان و صفا جوئيد بلکه انشاء اللّه اين کلفت عالم انسانی بالفت رحمانی مبدّل گردد و اين درندگی بمحبّت و بندگی تبديل شود . ياران الهی الحمد للّه از افق جانفشانی مانند آفتاب رخشنده کلّ تابان و درخشنده‌اند نورانيّت جبين مبين آنها مطلع افق اعلی را روشن نموده و جهان لامکان را گلزار و گلشن فرموده. شکر کنيد خدا را که بچنين موهبتی سرافراز گشته‌ايد و در چنين اوجی بلند پرواز نموده‌ايد .