١٧٤- ای طالب رضای الهی

ای طالب رضای الهی، در اين جهان فانی کسی را بقائی نه و نفسی را ثبات حياتی نيست. عنقريب ملوک ارض در بستر خاک بخسبند و مملوک نيز نجات نيابد کلّ در زير اين خيمه يک رنگ آيند نه مستمند ماند نه ارجمند نه امير ماند نه فقير نه وزير ماند و نه اسير بينايان کور گردند و زندگان اسير گور شوند. خوشا بحال کسی که رضای الهی جويد و راه هدايت پويد و اسرار حقيقت گويد تا نفس آخر که خاتمه مطاف است فاتحه الطاف گردد اين شخص بزرگوار است و اين جان پاک تابناک. پس شکر کن خدا را که ابواب جهانی باقی گشود و نفوس را بنفس رحمانی کامرانی داد و ترا بشريعه هدی هدايت کرد و بموهبت عظمی دلالت فرمود تا زندگی آسمانی يابی و از حيات ابدی نصيب بری.