۱۸۳ - ای ياران عبدالبهاء

ای ياران عبدالبهاء، شمس حقيقت نيّر ملکوت اعلی بجهت اتّحاد عقايد و آراء و وحدت کلمه و يگانگی در جميع شئون و احوال اشراق نمود. لهذا بايد احبّا از آراء مختلفه بوحدت اعتقاد و کلمه رجوع نمايند و اگر چنانچه اختلافی حاصل مراجعت بآيات و نصوص کتاب مبين کنند اگر در معنی کتاب ارتيابی حاصل شود رجوع بمبيّن فرمايند تا بهيچ وجه در اعتقاد و آراء و افکار و شئون و گفتار و رفتار اختلافی حاصل نگردد بلکه کلّ بوحدت اصليّه که مشيّت اوّليّه است رجوع کنند. و از اين وحدت در عالم انسانی موهبت آسمانی جلوه کند و شمع حقيقت در نهايت اشراق برافروزد و الّا ظهور مظاهر الهی بی‌نتيجه ماند و جميع اين زحمات و مشقّات بی‌ثمر گردد.

زنهار زنهار از آراء و افکار و عقائد مختلفه زيرا بکلّی سبب هدم بنيان الهی گردد و احبّای الهی در محافل رحمانی بايد بذکر حجج و براهين الهی مشغول گردند نه بآراء مختلفه و مجادله. اين نصيحت عبدالبهاء را بجان و دل گوش نمائيد و بهوش آئيد. اين عبد در آستان مقدّس الهی بنهايت تضرّع گريه و زاری نمايد و از برای ياران الهی طلب تأييد و توفيق صمدانی کند.