۲۰۳ - ای ياران عبدالبهاء

ای ياران عبدالبهاء، ضوضاء ملل و غوغای امم در يوم ظهور اسم اعظم محتوم و مسلّمست و حکمت اين امر محتوم واضح و معلوم. زيرا چون ارياح امتحان بوزد درختان ضعيف از بن و ريشه برافتد ولی اشجار مبارکه ثبوت بيفزايد و متانت بنمايد. شدّت باران حشرات ارض را مضطرب و پريشان و سرگردان نمايد ولی حدائق پر شقائق شود ريحان و گل برويد و بلبلان بنغمه در آيند و در هر دمی هزاران هزار ترانه بسرايند نعمةً للابرار و نقمةً للضّعفاء. حمد کنيد خدا را که قدم ثابت بنموديد و مانند ذهب ابريز در آتش آزمايش رخ برافروختيد . از حقّ ميطلبم که روز بروز بر ثبوت و رسوخ بيفزايد.