۲۰۴ – ای روحانی

ای روحانی، نفس رحمانی شرق و غرب را زنده و معطّر نموده نسيم جانبخش گلشن ميثاق آفاق را مشکبار کرده پرتو تقديس چون بارقه سحری کيهان را مطلع انوار نموده. با وجود اين اهل فتور چون اهل قبور در حفره شبهات مطمور و در آن ظلمات ديجور فرياد أَيْنَ سُطوعُ النُّور بر آرند و فرياد وا ثُبورا بلند کنند تَبّاً لَهُمْ وَ سُحْقاً فی يَوْم النُّشُور … ای روحانی ، حال وقت آنست که چون ورقاء رحمانی بر شاخسار ميثاق چون چنگ و چغانه نغمه و آهنگی در عبوديّت عبدالبهاء و رقيق البهاء و اسير البهاء آغاز کنی و فرياد برآری يا عبدالبهاء روحی لعبوديتّک الفدا و چنان جذب و شوری در بين مرغان چمن اندازی که کلّ بر شاخسار سرو بوستان الهی نغمه سبحان ربّی الابهی را بملأ اعلی برسانند .