۲۳۶- ای سرگشته صحرای الهی

ای سرگشته صحرای الهی، آنچه مرقوم نموده بوديد معلوم و مفهوم گرديد و از مضامين رائحه رحيق مختوم استشمام شد. فی الحقيقه کلمه الهيّه حکم نار موقده دارد و در هر اقليم القا شود البتّه شعله برافروزد و پرده خمودت متزلزلين بسوزد و قل جاء الحقّ و زهق الباطل انّ الباطل کان زهوقا. ای نائره محبّت اللّه در آفاق شعله ئی برافروز و ای پروانه محبّت اللّه حول شمع هدايت پر بسوز ای طير حديقه عرفان در رياض عهد و پيمان نغمه و آهنگ آغاز نما و ای حربای وادی ايقان از پرتو کوکب الطاف ديده روشن کن. اهل وساوس نفسيّه خفاشانند چون انوار سطوع يابد سر در گريبان کنند و مخفی و پنهان شوند حرارت محبّت خمودت و جمودت زائل نمايد جنود ميثاق سپاه تزلزل را غلبه نمايد و انّ جندنا لهم الغالبون. اللّهمّ يا محيی القلوب بنفحات الميثاق و منوّر الابصار بضياء الاشراق ايّد عبدک الخاضع الخاشع بباب احديّتک علی اعلاء کلمتک فی تلک العدوة القصوی و نشر آثارک فی تلک الاقطار و جمع شمل الموحّدين فی ظلّ نورک المبين و اشرح الصّدور بظهور عونک من ملکوتک الابهی انّک انت القدير.