۲۶۱- ای ياران الهی

ای ياران الهی، در اين دم در حديقه رضوان با سائر دوستان مألوفيم و مأنوس معروفيم و محسوس بياد ياران رحمانی و بذکر حبيبان روحانی پردازم و بملکوت اسرار تضرّع و زاری نمايم و الطاف پروردگار جويم و موهبت خداوند مهربان خواهم شور و وله طلبم و جذب و فرح خواهم سرور و حبور جويم و از نغمات طيور بر حيرت و مسرّت افزايم. ای ياران روحانی، موهبت آسمانی در جلوه و ظهور است و الطاف ربّانی مانند باران بهاری انوار پراشراق است و آفاق روشن بنور ميثاق شرق منوّر است غرب معطّر است عالم وجود در حرکتست حيّز امکان زنده بروح عنايتست. سکون جائز نه قرار سزاوار نيست صبر بی‌ظفر است خمودت مورث کدر است شمع را افروختن لازم پروانه را جان سوختن واجب عندليب را فغان سحری بايد و مرغان چمن را نغمات بديع شايد بلبل بی‌نغمه بی‌نواست و شجر بی‌ثمر بی‌بهاست. تا توانيد نار عشق برافروزيد و حجبات اوهام بسوزيد و آهنگ بديع بنوازيد و از آتش راز و نياز بگدازيد. الطاف حضرت رحمان بی‌پايانست و فضل و جود خداوند منّان بحر بيکران. تا کی ساکتيد و صامت و تا چند راقديد و خامد؟ از الطاف جمال مبارک اميد چنانست که مانند بحر موّاج شويد و بمثابه سراج وهّاج گرديد ولوله ئی در آن سامان اندازيد و شعله ئی بجان غافلان زنيد تأييد دمبدم است و توفيق همعنان و هم قدم.