۲۸۲ - يار مهربان من

يار مهربان من، رقيمه کريمه فريده غرّاء بود و خريده نوراء زيرا مضمون مشحون بمحبّت اللّه بود. از امن و آسايش طهران بلکه ايران مرقوم نموده بوديد ما را نه براحت و آسايش کاری و نه از طوفان و انقلاب خوف و هراسی بکار خود مشغوليم و از جميع اين قيود در کنار، از آسايش چه آرايشی و از آزمايش چه خسرانی؟ اگر بديده حقيقت نظری نمائی بلا عطا بخشد و راحت و رخا سستی و عنا حاصل کند زحمت در اين سبيل رحمت است و مشقّت عين راحت هر چند جام جام بلاست ولی صهباء موهبت کبری. ملاحظه فرما شاعر عرب گفته است فی السّابقين الاوّلين من القرون لنا بصائر يعنی پيشينيان ما را بينش‌اند.

نفوسی ايّام خويش را بکام دل و راحت جان گذراندند، چه ربح و سودی يافتند؟ و نفوسی تمام حيات در سبيل ربّ الايات تحمّل انواع مشقّات فرمودند، چه زيانی ديدند؟ يزيد پليد را ملک وسيع و حشمت بی‌پايان و راحت جان، چه مزيّتی بخشيد و چه منفعتی دست داد؟ شاه شهيدان و سرور مظلومان حضرت سيّدالشّهدا را از بی سر و سامانی و زحمت و پريشانی و اسيری خانمانی و تجرّع کأس شهادت در سبيل ربّانی، چه ضرر و زيانی وارد؟ فاعتبروا يا اولی الابصار. باری:

” من اين و آن ندانم سرمست جام عشقم مطرب بزن نوائی ساقی بده پياله “ آنچه از لوازم ايمان و ايقانست عدم مداخله با هر حزبی از احزابست و جانفشانی در سبيل ربّ الارباب.