٣٧٧- ای نوجوان محترم

ای نوجوان محترم، چه قدر نفوس بزرگوار در قرون‌ ماضيه نهايت آرزو داشتند که نامی از ملکوت الهی بشنوند و در يوم موعود جميع ملل عالم حاضر باشند ولی به نهايت حسرت از اين عالم رفتند زيرا موفّق نشدند و ترا خدا در اين عصر نورانی موفّق نمود که قدم بجهان زندگانی نهی و در مهد حفظ و حمايت الهی پرورش يابی و از ثدی عنايت شير خوار گردی و از نور هدايت بهره و نصيب يابی. ملاحظه نما که اين چه موهبتی است اين چه عنايتی است. پس بشکرانهٔ اين هدايت کبری زبان بگشا و ندا بملکوت بهاء اللّه کن تا ديگران نيز بهره و نصيب گيرند .